استفاده از پوشش های خوراکی در افزایش عمرانبارمانی و کیفیت دو رقم شلیل (prunus persica )

? میوه شلیل نوعی هلوی جهش یافته با عمر انبارمانی کوتاهی است. به طوری که هر ساله بخش زیادی از میوه های تولید شده به صورت ضایعات از بین می روند. جهت بهبود عمر انبارمانی میوه های شلیل آزمایشی در سال 92-1391 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و سه تکرار که هر تکرار حاوی چهار میوه بود، طراحی گردید؛ تا اثرات پوشش های خوراکی با منشاء طبیعی بر روی برخی صفات پس از برداشت این میوه بررسی گردد. تیمار ها شامل: ارقام 1- سیبی (prunus persica var.nectarine.sibi) 2- شبرنگ(prunus persica var.nectarine.red gold) و مدت انبارمانی (0، 30، 45 و60 روز پس از برداشت) و پوشش دهی با مواد خوراکی بودند، این پوشش های خوراکی شامل اسانس های نعناع، زیره و لیمو با غلظت 250 ppm، چیتوسان با غلظت 5/0درصد، ژل آلوئه ورا با غلظت 100 درصد، آب مقطر و شاهد بود. میوه ها پس از غوطه وری (به مدت 3 دقیقه) در پوشش های تهیه شده به سردخانه با دمای 5/0 ± 1 درجه سانتی گراد منتقل شدند. صفات مواد جامد محلول (tss)، اسیدیته قابل تیتراسیون (ta)، نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته قابل تیتراسیون (tss/ta)، سفتی بافت، درجه اسیدی (ph)، ظرفیت آنتی-اکسیدانی، ویتامین ث، درصد کاهش وزن، درصد پوسیدگی، آنالیز حسی (رنگ، طعم، بافت و پذیرش کلی) اندازه گیری شدند.نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که درجه اسیدی (ph)، مواد جامد محلول(tss)، شاخص طعمtss/ta ، میزان سفتی، ویتامین ث، ظرفیت آنتی اکسیدانی و نمرات آزمون حسی (کیفیت میوه)، در هر دو رقم، در پوشش با ژل آلوئه ورا و اسانس نعناع نسبت به سایر پوشش ها بیشتر حفظ شد، همچنین کمترین درصد کاهش وزن با میانگین41/11 و37/13 درصد به ترتیب در تیمار پوششی اسانس نعناع و ژل آلوئه ورا و کمترین درصد پوسیدگی در تیمار های پوششی ژل آلوئه ورا و اسانس نعناع با میانگین صفر درصد در طی دو ماه نگهداری در سردخانه مشاهده گردید. در بین دو رقم سیبی و شبرنگ اختلاف معنی داری از لحاظ مدت انبارمانی مشاهده نشد. به طور کلی تمامی تیمارهای پوششی اثرات قابل توجهی بر انبارمانی میوه شلیل داشتند ولی پوشش ژل آلوئه ورا و اسانس نعناع تاثیر بیشتری نسبت به دیگر تیمارها در حفظ خصوصیات کمی و کیفی میوه ها در طول انبار داری داشتند.